مدل مطلوب اجرا و ارزیابی در سیاست‌گذاری امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران

زمینه: تأمین امنیت که از وظایف اصلی و عمده دولت­هاست نیاز به سیاست‌گذاری در این حوزه را ضروری می­نماید. در این راستا مدل­سازی یکی از تکنیک­های تسهیل فهم و اجرای فرایند سیاست‌گذاری امنیتی است که به مدد دولت­مردان می­آید. طبق تعریف امنیت داخلی، مردم نقشی محوری در مباحث امنیتی دارند و مجذوب کردن و رضایتمندی مردم، شاخصی مهم برای سنجش امنیت داخلی محسوب می­شود. هدف: مقاله حاضر باهدف طراحی مدل مطلوب اجرا و ارزیابی در سیاست‌گذاری حوزه امنیت داخلی در ج.ا.ایران نگارش شده است. روش­ها: روش این پژوهش کیفی می­باشد که با تکیه‌بر تحلیل و توصیف محتوای برخی نوشته­های مربوط به رخدادهای امنیتی در جمهوری اسلامی ایران تهیه‌شده است. گردآوری داده­ها به روش کتابخانه­ای، از طریق بررسی منابع مکتوب و غیر مکتوب و مراجعه به کتابخانه‌ و پایگاه­های الکترونیکی انجام گرفت. یافته­ها: مدل تلفیقی از نظریات اتزیونی (L.R.F) و هیرشمن (E.V.L)  به‌عنوان مدل مطلوب، طراحی و تبیین شده است. در این مدل، روش­ اجرای سیاست­های امنیت داخلی تا حد زیادی مطابق باارزش‌ها و هنجارهای مردم می­باشد و استفاده از زور، اجبار و ترس در حد کمی وجود داشته و حد متوسطی از به‌کارگیری پاداش نیز مطمح نظر می­باشد. درصورتی‌که اجرای سیاست­ها موجب وفادار نمون مردم و یا باعث تبدیل معترضین به وفاداران شود (وضعیت L.L و R.L)، اجرای مطلوبی بوده و منجر به پایان سیاست می­شود. در غیر این صورت اگر موجب تقابل مردم با نظام (گزینه خروج) و یا تبدیل معترضین به مخالفان نظام گردد، اجرا نامطلوب بوده و منجر به اتخاذ یکی از گزینه­های اصلاح (تغییرات جزئی شامل وضعیت­های F.L، L.V و R.V) و یا توقف (تغییرات اساسی شامل وضعیت­های F.V ،L.E ،R.E و F.E) در سیاست خواهد شد. نتیجه­گیری: تلفیق بیرونی میان دو مثلث، به سیاست‌گذاران این امکان را می­دهد تا با دستیابی به ترکیب­هایی متفاوت از تلفیق درونی، یک اجرای مطلوب از سیاست­ها را مدنظر قرار داده و در مقابل چنین اجرایی، رفتاری مطلوب و مشابه را انتظار داشته باشند.